Książę Eugeniusz Sabaudzki (1663–1736)

 Książę Eugeniusz Sabaudzki, mal. Jacob van Schuppen, 1718 r

Książę Eugeniusz Sabaudzki (Eugeniusz Franciszek, książę Sabaudii-Carignano; ur. 18 X 1663, Paryż, zm. 21 IV 1736, Wiedeń), feldmarszałek austriacki, jeden z najwybitniejszych wodzów przełomu XVII i XVIII w., mecenas sztuki i nauki. Wsławił się zwycięstwami nad Turkami oraz w wojnie o sukcesję hiszpańską (1701–14).

Urodził się w Paryżu 18 października 1663 r. jako syn księcia Eugeniusza Maurycego i Olimpii Mancini, siostrzenicy kardynała Mazarina. Dorastał na dworze Ludwika XIV. Początkowo był przeznaczony do stanu duchownego, w wieku 19 lat wybrał karierę wojskową. Ludwik XIV nie przyjął go do armii francuskiej z powodu skandalu dworskiego, w który była zamieszana jego matka. W 1683 r. wyjechał do Wiednia i wstąpił na służbę w armii cesarskiej. Uczestniczył w walkach z Turkami w czasie oblężenia Wiednia i w kolejnych latach wojny Ligi Świętej. Brał udział w wojnie Ligi Augsburskiej z Francją (1688–97). Sławę w Europie przyniosło mu decydujące zwycięstwo nad Turkami w bitwie pod Zentą (1697). Następnie wsławił się w czasie wojny o sukcesję hiszpańską (1701–14), odnosząc wraz z wodzem angielskim księciem Marlborough zwycięstwa nad wojskami francuskimi m.in. pod Blenheim (1704), Oudenarde (1708) i Malpaquet (1709) oraz w walkach w północnych Włoszech (Turyn 1706). We wznowionej wojnie Austrii z Turcją (1716–18) pokonał wojska tureckie w bitwie pod Petrowaradynem (1716) i Belgradem (1717). W latach 1714–24 namiestnik austriackich Niderlandów. Osiągnął najwyższe urzędy państwowe na dworze Habsburgów w Wiedniu. Był naczelnym wodzem armii cesarskiej podczas wojny o sukcesję polską (1733–36). Zmarł 21 kwietnia 1736 r. w Wiedniu.

Wybrana literatura:

von Arneth Alfred Ritter: Eugen (Prinz von Savoyen) [w:] Allgemeine Deutsche Biographie, Bd 6, Leipzig 1877.