Książę Eugeniusz Sabaudzki, mal. Jacob van Schuppen, 1718 r
Książę Eugeniusz
Sabaudzki (Eugeniusz
Franciszek, książę Sabaudii-Carignano; ur. 18 X 1663, Paryż, zm. 21 IV
1736, Wiedeń), feldmarszałek austriacki, jeden z najwybitniejszych wodzów przełomu
XVII i XVIII w., mecenas sztuki i nauki. Wsławił się zwycięstwami nad
Turkami oraz w wojnie o sukcesję hiszpańską (1701–14).
Urodził się
w Paryżu 18 października 1663 r. jako syn księcia Eugeniusza Maurycego i Olimpii
Mancini, siostrzenicy kardynała Mazarina. Dorastał na dworze Ludwika XIV. Początkowo
był przeznaczony do stanu duchownego, w wieku 19 lat wybrał karierę wojskową.
Ludwik XIV nie przyjął go do armii francuskiej z powodu skandalu dworskiego, w
który była zamieszana jego matka. W 1683 r. wyjechał do Wiednia i wstąpił na
służbę w armii cesarskiej. Uczestniczył w walkach z Turkami w czasie
oblężenia Wiednia i w kolejnych latach wojny Ligi Świętej. Brał udział w wojnie
Ligi Augsburskiej z Francją (1688–97). Sławę w Europie przyniosło mu decydujące
zwycięstwo nad Turkami w bitwie pod Zentą (1697). Następnie wsławił się w czasie
wojny o sukcesję hiszpańską (1701–14), odnosząc wraz z wodzem angielskim księciem
Marlborough zwycięstwa nad wojskami francuskimi m.in. pod Blenheim (1704),
Oudenarde (1708) i Malpaquet (1709) oraz w walkach w północnych Włoszech (Turyn
1706). We wznowionej wojnie Austrii z Turcją (1716–18) pokonał wojska tureckie
w bitwie pod Petrowaradynem (1716) i Belgradem (1717). W latach 1714–24
namiestnik austriackich Niderlandów. Osiągnął najwyższe urzędy
państwowe na dworze Habsburgów w Wiedniu. Był naczelnym wodzem armii cesarskiej
podczas wojny o sukcesję polską (1733–36). Zmarł 21 kwietnia 1736 r. w Wiedniu.
Wybrana literatura:
von Arneth Alfred Ritter: Eugen (Prinz
von Savoyen) [w:] Allgemeine Deutsche Biographie, Bd 6, Leipzig 1877.
